Θεωρία και κατασκευή ηλιακής ενέργειας

modules αποτελούνται από μεγάλο αριθμό ηλιακών κυττάρων και χρησιμοποιούν ελαφριά ενέργεια (φωτόνια) από τον ήλιο για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μέσω του photovoltaic αποτέλεσμα. Οι περισσότερες ενότητες χρησιμοποιούν wafer-based crystalline πυρίτιο cells ή thin-film κύτταρα. Το δομικό (φορτίο μεταφοράς) μέλος μιας μονάδας μπορεί να είναι είτε το ανώτερο στρώμα είτε το πίσω στρώμα. Τα κύτταρα πρέπει να προστατεύονται από μηχανική βλάβη και υγρασία. Οι περισσότερες ενότητες είναι άκαμπτες, αλλά είναι επίσης διαθέσιμα ημιπλασμένα με βάση τα λεπτά κύτταρα NFilm. Τα κύτταρα συνδέονται συνήθως ηλεκτρικά σε-series, το ένα με το άλλο στην επιθυμητή τάση και στη συνέχεια παράλληλα για να αυξήσουν το ρεύμα. Η-power (in watts) της μονάδας είναι το voltage (σε volts) πολλαπλασιασμένο με το current (in amperes) και εξαρτάται τόσο από την ποσότητα του φωτός όσο και από το electrical Φορτώστε connected στην ενότητα. Οι προδιαγραφές κατασκευής σε ηλιακούς συλλέκτες λαμβάνονται υπό τυποποιημένες συνθήκες, οι οποίες συνήθως δεν είναι οι πραγματικές συνθήκες λειτουργίας που εκτίθενται οι ηλιακοί συλλέκτες στην τοποθεσία εγκατάστασης. ηλιακός πίνακας και λειτουργεί ως διεπαφή εξόδου. Οι εξωτερικές συνδέσεις για τις περισσότερες φωτοβολταϊκές ενότητες χρησιμοποιούν τις συνδέσεις mc4 to διευκολύνουν τις εύκολες συνδέσεις με καιρό με το υπόλοιπο σύστημα. Για να υποστηρίξετε καλύτερα τη δομή του πλαισίου. [11].